Wadlopen is super gaaf! Ik had het al eens eerder gedaan, maar nu werd vanuit Robs werk een wadlooptocht naar Rottumeroog georganiseerd. Omdat Groningen toch wel ver rijden is (300 km vanuit Eindhoven) besloten we om er een lekker weekendje van te maken. We hebben daarom ons kamp opgeslagen op camping Boet ’n Toen (wat Buitentuin betekent) in Pieterburen.
Vrijdagmiddag kwamen we aan en sloegen we in een mooi waterig zonnetje de tent op. Lekker gedineerd in Waddengenot, een restaurant aan de overkant van de camping, en daarna beetje op tijd naar bed. Zaterdagochtend, na een geweldig ontbijt (ook in Waddengenot) rond 10.00 in ’t Zielhoes gearriveerd. Daar verzamelden zich zo’n 30 Boschcollega’s om de tocht mee te lopen.
Eerst drie kwartier over de dijk lopen, naar het vertrekpunt. Daarna het wad op! Meteen lekker in het slik lopen, waarbij de schoenen goed blijven plakken in de modder! En stinken!!!!!
Na een uurtje lopen bereikten we het point of no return en konden mensen die echt niet verder wilden of konden weer mee terug lopen richting ’t Zielhoes. Afwisselend liepen we vervolgens over hard strand en slik. En natuurlijk staken we af en toe een vaargeul over! Tot aan het middel in het water waden! Erg leuk. Het waddengebied is erg mooi en stil. Een van de gidsen vroeg om een 1 minuut stilte om de stilte dan ook echt te horen! Was inderdaad mooi! Het weer werkte ook enorm mee! De hele tocht was het heerlijk zonnig weer, af en toe een wolkje en weinig wind.
Het eindpunt van de tocht (vier uur na de start) was vlakbij Rottumeroog. Het eiland zelf mag je niet op, dat is een beschermd natuurgebied. Er lag een boot aan het einde van de tocht te wachten op hoog water. Toen we allemaal aan boord waren, voeren we een klein stukje de geul uit, richting zeehonden. En er lagen er heel wat! zo’n 30 stuks. Een eindje verder op een zandbank lagen er nog een heleboel te zonnebaden.
De boot bleef vervolgens in een vaargeul wachten op hoog water. Pas na 2 uur (!) was het water hoog genoeg (en alle zandbanken niet meer zichtbaar) om weg te varen. Door het dood tij duurt het extra lang voordat het vloed wordt. Eindelijk begonnen we aan de tocht terug naar de getijdenhaven van Noordpolderzijl. Alleen met vloed te bereiken via een zeer smalle vaargeul, de boot paste maar net.
We waren echt heel moe (maar voldaan) toen we weer op de camping aankwamen. Lekker douchen en daarna weer naar ons stamcafe om een hapje te eten. Na vijf woorden lezen in bed vielen de ogen dicht, lekker slapen!
Zondagochtend na wederom een heerlijk ontbijt nog even naar de zeehondencreche geweest. Aandoenlijk om al die beestjes daar te zien. Sommige zeehonden zijn er terecht gekomen wegens visnetten waarin ze verstrikt raken. Enorme diepe wonden aan de hals en op het lijf. Gelukkig krijgen ze daar een prima verzorging totdat ze weer zelfstandig kunnen vissen en leven.
Terug op de camping hebben we snel de tent ingepakt, want er waren hevige buien op komst. Net op tijd hebben we alles redelijk droog ingepakt. Thuis de tent nog maar even goed laten drogen. Volgende week hebben we hem al weer nodig!