Op zolder

Neuzen tussen oude spulletjes op zolder is voor mij ‘gevaarlijk’. In plaats van direct op zoek te gaan naar het boek dat ik nodig heb, leiden mijn ogen me naar een oude archiefdoos rechtsonder in de kast.

In die archiefdoos hebben mijn ouders allemaal oude schoolspulletjes van mij bewaard. Werkjes van de kleuterschool, opstellen van de basisschool en examens van de middelbare school. Zelfs een bezorgde brief aan de goedheiligman 🙂

In de doos vind ik ook nog wat exemplaren van mijn geboortekaartje. Een wit, eenvoudig, bijna zakelijk kaartje:  ‘De heer en mevrouw Kaptein geven met grote vreugde kennis van…’. Met op de voorkant een eenvoudige schets van een willekeurige baby.

Klassenfoto

Verder neuzend in de archiefdoos stuitte ik op een communieboekje. Ik heb mijn communie helemaal nooit gedaan (ben niet gelovig) maar ik zat wel op een Katholieke school. Bere-interessant vond ik die oefenbijeenkomst in de kerk. Liedjes zingen en kaarsen aansteken in een prachtig gebouw. Voor op het boekje prijkt een zwart-wit klassenfoto. Ikzelf vooraan op de eerste rij.

Terwijl vriendinnen uit mijn klas al weken spraken over de mooie jurk die ze dan aan zouden doen, kon ik niet wachten tot die dag dat we naar de Efteling zouden gaan! Een deceptie was het toen ik maandag na de communie/Eftelingdag op school kwam. Ik wilde natuurlijk honderduit vertellen over de attracties en het sprookjesbos. Maar er was weinig aandacht voor mijn avonturen. Want nagenoeg al mijn klasgenoten hadden namelijk gruwelijk veel cadeaus gehad die ze aan elkaar lieten zien. Horloges, fietsen, sierraden, fototoestellen, speelgoed… noem maar op. Als ik dat had geweten… 😉

Rekenwonder
In blader verder in de doos. Mijn oog valt op bruine akte-enveloppen met daarin de rapporten van de basisschool. Onze school gaf geen cijfers maar letters: een t(wijfelachtig), v(oldoende), g(oed) of zg (zeer goed). Terugbladeren leert me dat ik eigenlijk geen steek veranderd ben. In taal en tekenen blonk ik uit. Zelfs voor gym had ik een ‘g’ (!!!). Rekenen kon me toen (en nu nog steeds 😉 totaal niet boeien. Al in de eerste klas noteerde juf Maria dit minpunt fijntjes in mijn overgangsrapport 🙂

Dat ik echt een bloedhekel aan rekensommen had blijkt ook wel uit de subtiele opmerking mijnerzijds rechts bovenaan het oefenschrift 🙂

Wat vind ik het heerlijk om oude foto’s te bekijken en herinneringen op te halen. En om te ontdekken dat hoe ik nu ben, toen dus al gewoon in mijn schoolrapporten stond 🙂

En dat boek? Was ik natuurlijk helemaal vergeten op te zoeken natuurlijk, moest nog een keer naar boven 🙂