DWDD

Vanavond genoot ik weer eens van De Wereld Draait Door. Terwijl ik (in bad!)  naar de uitzending van vanavond keek, dacht ik na waarom ik dit een fijn tv-programma vind.

Allereerst spelen ze met de keus voor onderwerpen altijd in op de actualiteit. Ze gebruiken het harde nieuws als aanleiding om met bekende en soms onbekende Nederlanders een gesprek te voeren. Serieus maar vaak met een bijzondere gast of niet voor de hand liggende invalshoek. Vanavond kreeg Martin Simek vanwege zijn fascinatie over Berlusconi het podium om iets over Berlusconis band met Gaddaffi te praten. Gaf mij toch weer een andere kijk. Op Berlusconi dan 😉

Opbouw
Door de opbouw en afwisseling van lange en korte items en filmpjes blijft het interessant om naar te kijken. Ik wil blijven kijken omdat ik weet dat een saai onderwerp toch vrij snel weer voorbij gaat. Voorgaande jaren was Café de Wereld voor mij het moment om maar even thee te zetten, vreselijk saai vond ik dat. Maar voor de trending topic of De Tv Draait Door blijf ik beslist zitten. Ook Lucky TV aan het eind is een fraaie uitsmijter. En wat jammer dat Fokke en Sukke eruit zijn, maar die Google ik nu zelf wel even 🙂

Tafeldame
De tafelheren en -dames spelen ook een belangrijke rol. Soms als aangever, soms als luis in de pels. Vanavond brak Giel Beelen perfect in tijdens het gespek met de advocaten van Holleeder. Giel maakte goed duidelijk dat het toch wel erg ver gaat dat een veroordeelde crimineel een rechtszaak aanspant om een film te verbieden die mogelijk zijn privacy en aanzien des persoon schaadt. Waar Matthijs een gesprek met de advocaten probeerde tot een begrijpelijk niveau te brengen, verwoorde Giel in klare taal wat veel mensen denken. Daardoor komt het gesprek sneller tot de kern met zonder dat je het gevoel hebt dat de ander niet tot zijn punt kan komen. Mijn favorieten zijn Giel en Jan Mulder omdat zij met hun karakter en vragen echt iets toevoegen aan het programma.

Interviewkracht
Matthijs toont emotie, vraagt door waar het spannend wordt en laat anderen in hun waarde. Of het nu Britt is of wetenschapper Robbert Dijkgraaf, zijn enthousiasme en nieuwsgierigheid komen oprecht over. Van elk gesprek weet hij iets interessants of grappigs te maken. Laat anderen in hun waarde. Dat vind ik pure interviewkracht. Nooit gedacht dat ik met zoveel interesse naar een sterrenkundige (Vincent Icke) of een wiskundige (Ionica Smeets) kon blijven luisteren 🙂 En wie krijgt het voor elkaar om de vier beste DJ’s van de wereld gelijktijdig aan 1 tafel te hebben? (Ok, ok er was vandaag ook iets met de uitreiking van de DJ Award ofzo 🙂 ) Door de snelle, zap-achtige gesprekstechniek van Matthijs van Nieuwkerk blijft zo’n onderwerp fris. Ruim voordat je denkt, nu weet ik het wel, heeft hij het gesprek al een andere draai gegeven.

Divers
Ik kan genieten van de gedichten van Dijkshoorn die me laat lachen of huilen. En van de DWDD recordings die me raken vanwege de puurheid en van de kunstcollege’s van Joost Zwagerman die me anders laat kijken. Juist verrassende combinaties van populaire thema’s en ondergeschoven onderwerpen maakt dat ik het programma eigenlijk niet wil missen.

Minpunten
Is er dan niks op aan te merken? Jazeker. Het programma ademt Vara, PvdA en links. Niets mis mee, behalve als je door de keus van de samenstelling van gasten aan tafel impliciet een standpunt inneemt of de ’tegenpartij’ verbaal klem zet. Daarnaast ligt de redactie in bed bij Prem Radhakishun en Felix Rottenberg,  die bij mij zwaar in mijn allergie zitten :-S
En natuurlijk, soms komt een gesprek niet lekker op gang. Ligt dat dan aan Matthijs of aan de beperkte voorbereiding van de redactie? Of komt de gast niet goed uit zijn woorden? En ja, het gesprek blijft juist door Matthijs’ vragenvuur soms oppervlakkig.
En mag het een ‘Apple’tje minder komende maanden? Er bestaan namelijk ook nog andere merken, ook al vind Alexander Klöpping ze niets. Hoewel ik wel moet toegeven dat ik de Nederlandse variant van het ’think different’ filmpje mooi vond.

Balans
DWDD is in balans. Actualiteit, kunst, cultuur, sport, politiek en muziek van alle rangen en standen.  Gedurende de werkweek komt er van alles voorbij. Het voelt elke dag om half acht alsof het zondagmiddag is en ik met een glas verse thee op de bank een fijn tijdschrift doorblader. De combinatie van een goede interviewer, actuele onderwerpen en spreekvaardige gasten is goud waard.

Uitstekelbaars!

Na afloop van DWDD recordings in de Melkweg