Argentijns Avontuur

Als je van natuur houdt, veel vogels en dieren in en rond het water wilt zien, je beslist niet verveeld raakt van elke dag steak en Malbec op het menu én het einde van de wereld met eigen ogen wilt zien, dan moet je beslist naar Patagonië gaan! Onze drie weken vakantie in Zuid-Argentinië zijn werkelijk voorbij gevlogen!

Valse start
Helaas startte onze reis niet zoals we verwachtte. De bagage was in Amsterdam niet doorgelabeld naar Buenos Aires, waardoor onze tassen in Sao Paulo achterbleven. Vet balen! 1 of 2 nachten zonder je eigen spullen is vervelend, maar overkomelijk. Maar als je daarna weer een volgende vlucht hebt die zo ongeveer naar de Zuidpool gaat, dan wordt het al bijzonder ongemakkelijk. Rob had alleen de kleding aan die hij ook in het vliegtuig droeg (spijkerbroek en t-shirt), ik had gelukkig nog een vestje aan. Na vele, vele telefoontjes (Vodafone gesponsord ;-s ) met de diverse airlines, verzekeringsmaatschappij, alarmcentrale enz… kregen we na 5 (!) dagen onze tassen terug. Van de €200 die we via de reisverzekering ‘mochten’ uitgeven hebben we ieder een windstopper/fleece gekocht omdat het met 8-10 graden (overdag) toch best heel fris is! De overige benodigdheden (tandenborstel, ondergoed (one-size-fits-all), sokken en tshirts) zullen we zelf moeten betalen. Na 5 (VIJF dus) dagen werden we in Ushuaia herenigd met onze bagage. De diverse airlines en verzekeringsmaatschappijen kunnen nog wat correspondentie van ons verwachten 😉

Fin del Mundo
In Ushuaia hangt een relaxte sfeer. Je voelt aan alles dat dit echt een bijzondere plek is. Het is de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld, Chili claimt terecht dat het meest Zuidelijke stukje land hebben. Vanuit Ushuaia vertrekken bijvoorbeeld ook de cruises naar Antartica (nog even doorsparen 😉 ).

Wel bezochten we het mooie natuurpark Tierra del Fuego (Vuurland) waar we een wandeling maakten en een stuk per kano over het Beagle kanaal voeren. Erg ruig daar, oer-natuur. Er leven nagenoeg geen insecten (jeuj!) en alles ademt een sprookjes achtige sfeer uit. We eindigen onze wandel-boottocht bij het officiële einden van Ruta 3, zuidelijker loopt er geen weg.

We zijn we per boot (ook over het Beagle kanaal) langs diverse eilandjes gevaren waar zeeleeuwen kolonies huizen en heel veel vogels (meeuwen, aalscholvers, albatros-achtigen) nesten. Met Piratours zijn we eerst per bus naar Estancia Haberton gereden. Daarna per boot naar een ander eilandje gevaren waar twee soorten pinguins (Magelhaen en ezelspinguin) wonen. En het gave is dat we ook óp dat eiland mochten rondlopen. Beware of pinguins! Wat een toffe dieren zijn dat! Echt super grappig hoe ze ons aankijken en zich niets aantrekken dat we tussen ze in lopen. De meeste pinguins zaten nog op/in hun nest om de eieren uit te broeden. We konden ze dus van heel dichtbij naderen en fotograferen.

httpv://youtu.be/-kOOMzYV0KQ

httpv://youtu.be/CQb69qCZ9mo

Het hotel El Recodo zit flink buiten het centrum van Ushuaia. De heenweg wandelden we daarom de 5 km naar het centrum (licht bergaf) maar terug namen we elke keer een taxi. Op zich wel jammer dat je niet in het centrum zit, maar aan de andere kant wel heerlijk rustige omgeving. En de taxi’s zijn prima te betalen.

El Calafate
Na een binnenlandse vlucht van anderhalf uur landden we (mét bagage) in El Calafate. Met de taxi naar het hotel gegaan in het centrum van dit stadje. Het hotel Kau Kaleshen zit vlakbij het centrum en heeft een mooie binnenplaats. El Calafate is vooral bekend om de Perito Moreno gletsjer . Een van de laatste gletsjers die nog dagelijks ongeveer een meter aangroeit. Wij boekten natuurlijk ook de excursie hier naar toe. Eerst per bus anderhalf uur vanuit El Calafate naar de gletsjer rijden. En dan is het erg indrukwekkend om die enorme ijsmuur (5 km breed, 40 meter hoog) van zo dichtbij te kunnen zien. Via keurige wandelpaden loop je langs de gletsjer die je af en toe enorm hoort kraken. En ook vallen er stukken af, helaas is dat nèt niet op de foto te zetten 😉 Daarna zijn we met een bootje heel dicht langs de gletsjer gevaren naar de andere kant van het water. Daar hebben we een ‘mini-trekking’ gedaan, oftewel: een klein stukje over de gletsjer lopen! En dat is echt heel speciaal. Met klimijzers loop je over het duizenden jaren oude ijs en zie je onder je de meest waanzinnige kleuren blauw verschijnen. Na een anderhalf uur durende wandeling krijgen we tot slot op de gletsjer een drankje aangeboden: whiskey on the rocks. Juist met ijs vanaf de gletsjer 😉 De foto’s in de voorgaande fotoblogjes en hier zijn niet bewerkt! Express hebben we foto’s gemaakt met de boot erop, pas dan zie je hoe groot die gletsjer is!

httpv://youtu.be/xQRg0UgdGUA

El Chaltèn
Na een dagje gletsjer wandelen vertrokken we de volgende dag naar het dorpje El Chaltèn. Er wonen 500 mensen en jaarlijks komen er tienduizenden mensen bergwandelen of -klimmen. Het dorpje zelf is nagenoeg uitgestorven als wij er zijn (laagseizoen). Wij zijn niet van die berggeiten maar een stuk in de natuur wandelen is prima. De routes zijn heel goed aangegeven. Door de wind voelt het kouder dan het is. De zon schijnt gelukkig wel als we naar een prachtig meer wandelen.

Totaal verblijven we drie nachten in dit dorpje. Dat is wat lang (achteraf hè 😉 ). Mocht je er ooit komen: 2 nachten is meer dan genoeg. Of sla het gewoon helemaal over 😉 Het hotel was prima, mooi uitzicht over de bergen. En met zwembad waar we even in dompelde. Helaas was de sauna buiten bedrijf, anders waren we daar ook wel te vinden geweest.

We hebben hier veel condors gezien.  En ach, het weer was goed en de wijnbar had ook genoeg keus 😉

We vertrokken drie nachten later met de bus weer terug naar El Calafate (4 uur reizen) om daar een vlucht naar Esquel te pakken. We zouden eigenlijk rechtstreeks naar Bariloche vliegen. Maar wegens de aswolk die de Chileense vulkaan nog steeds uitspuwde, was het vliegveld gesloten. Esquel is het dichtste bij Bariloche, dus van daar uit werden alle passagiers per bus naar Bariloche vervoerd. Nog eens vier uur bussen!

Bariloche
Na de lange reisdag kwamen we in een prachtig hotel aan, aan de rand van het centrum. Kamer met  uitzicht over het Nahuel Huapi meer. Bariloche ligt in een merengebied tegen bergen aan. Het is het outdoor- en ski-centrum van Argentinië. Helaas was het al lente en was er geen sneeuw meer. In het stadje zelf overal hotels met namen zoals: ‘Edelweiss’ ,’Bariloche Ski hotel’, ‘Alpen hotel’ (!), ‘Chamonix’. Midden in het stadje was een mooi plein met oude gebouwen en op dat plein kon je voor een paar peso op de foto met een Sint Bernard hond 🙁 Beetje zielig. Op het plein zagen we trouwens de eerste straattekeningen van de witte hoofddoekjes van de Madres. Dat zijn de Argentijnse moeders die elke donderdag in Buenos Aires demonstreren om de regering te dwingen uitsluitsel te geven wat er met hun verdwenen zonen is gebeurd. Bij elk hoofddoekje een naam en een datum. We weten alleen niet zeker of dat de verdwijndatum of overlijdensdatum is.

Het stadje staat ook bekend om haar heerlijke chocolade, dus dat hebben we uiteraard ook geproefd. Lekker was het zeker! De Argentijnen zijn trouwens ook enorme zoetekauwen en in bijna elke stad vind je op elke hoek van de straat ijssalons of een chocoladewinkel!

Wij hebben twee activiteiten geboekt hier in Bariloche. Een paardrijtocht over de pampa’s en een raft tochtje over de Rio Manso. We gaan met een groep van 8 toeristen en 4 gidsen per minibus richting het opstappunt van onze tocht. Na anderhalf uur kwamen we aan op een prachtige plek in het bos en werden de twee rafts klaargemaakt. Met een korte instructie gingen we het water op. Vlak voor iedere versnelling kregen we uitleg wat we moesten doen. Vooral hard door peddelen, daar komt het eigenlijk op neer 😉 Wij zaten in de boot met een Canadees echtpaar (55 plus) en een Francaise. De Canadezen wilden voorop, maar de man had 0 ervaring. Hij was best heel bang en stopte met peddelen elke keer als hij een golf zag aankomen. Je voelt m al, we gingen direct de eerste versnelling om en alle personen aan mijn zijde van de boot lagen in het ijskoude water (5 graden). BRRRRRRRR je weet niet hoe snel je weer de boot in moet!!! En balen, ik was meteen zeikenat dus kreeg het berekoud! En dan moet je nog anderhalf uur!

De versnellingen zijn van de derde en vierde categorie en dat is best heeeeeel spannend! Ook ik vond het spannend, maar als je luistert naar de gids, kan er weinig misgaan. Helaas stopte de Canadees opnieuw met roeien midden in een versnelling. Dus opnieuw ging de boot schuin en ik hield mezelf vast aan de lijn maar werd door deze meneer uit de boot geslagen! Hij zwaaide zo met zijn handen dat hij mij raakte met zijn peddel in mijn gezicht. Niet fijn. De flauwe grappen dat het met de zwelling wel mee zou vallen omdat het water zo koud is, kwamen niet echt over zeg maar. Dju, dat deed pijn. Ik had een flinke blauwe plek, dik oog en schaafwond boven mijn neus. En nee, daar zijn geen foto´s van!

De rafttocht was wel erg mooi, door prachtige kloven en bossen gevaren. Na anderhalf uur stopte de vaartocht en klommen we aan land. De tocht eindigt enkele meters voor de Chileense grens. Toen we boven kwamen, zagen we een oude Chileense grenspaal staan. En ons is verzekerd dat die echt is!

Na afloop van de rafttocht kregen we een heerlijke asado als lunch voorgeschoteld. Oftewel een BBQ met heerlijk vlees (entrecote, ossenhaas, ribeye, worst) en lekkere wijn. Als je vegetarisch bent, kom je niet echt aan je trekken in Argentinië 🙂 Ze stoppen pas met bakken als je stopt met eten!

Via de mail hadden we al contact gelegd met Carol Jones (uit de Lonely Planet) om een ochtend te gaan paardrijden over de pampa’s. Om negen uur ’s ochtends spraken we op het plein af en werden we samen met een ander Nederlands stel opgehaald om net buiten Bariloche een tocht te maken. Carol is onwijs lief voor haar dieren. Ze vertelde dat er door die stomme aswolk helaas twee paarden zijn overleden. Een oudje en een merrie die net moeder was geworden. Erg zielig. Ze stond op het punt om al haar beesten te verplaatsen naar een schone plek, om zo de gezondheid te sparen.

Carols paarden zijn heel lief en nieuwsgierig. Ze lopen vrij rond over de pampa´s in grote kuddes. Om te eten komen ze naar de estancia (boerderij) en daar zadelden we ze nu ook op. De paarden zijn niet groot maar oersterk. En ontzettend goed van karakter. In tegenstelling wat ik weet van nerveuze Nederlandse paarden zijn deze beesten relaxt en hoeven ze maar heel licht gestuurd en aangespoord te worden. Western style, dus met 1 hand aan de teugels 😉

We reden zo’n twee uurtjes over de pampa’s en daar zagen we het landschap dat we verwachtte. Uitgestrekte heuvelachtige landschappen met  duizenden koeien en besneeuwde bergtoppen in de verte. Bijzonder mooi!!!

Op naar Puerto Madryn
De vertrekdag verliep weer lekker op zijn Argentijns. We hebben daags van te voren nog bij het kantoor van Aerolineas gecheckt hoe laat de bus naar Esquel zou gaan. We kregen de vertrektijd van 10 uur door, prima dus. Eenmaal aangekomen op de bus-terminal, kregen we vervelend nieuws. Door een staking gingen er geheel geen vluchten vanaf Esquel en de meeste vluchten zijn geannuleerd. Alternatief: de bus! De meeste Argentijnen keken er niet eens van op en boekten de bus naar Buenos Aires, daar moesten de meesten naar toe. Wij niet, wij wilden naar Puerto Madryn! Een Iers echtpaar zat met precies hetzelfde probleem en was met hun reisagent alternatieven aan het zoeken. We waren er al snel uit dat we niet per nachtbus maar op een andere manier naar PM wilden reizen. Een busje met privé chauffeur kost veel geld, maar zou wel direct vertrekken. Dachten we. De bus was echter pas na 16 uur beschikbaar! Waarschijnlijk. Dat risico wilden we niet nemen, dus alsnog een ticket voor de nachtbus (horror) geboekt. Die vertrok om 18.00 uur en zou de volgende ochtend rond 7 uur in PM aankomen. De nachtbussen hebben wel meer ruimte dan de dagbussen, maar om nu te spreken van een heerlijk bed, nou nee. Je hangt wat in je stoel en helaas vergat de chauffeur ook nog eens de koeling aan te zetten. Het was 27-28 graden in de bus. Echt niet lekker slapen dus! En dat met de wetenschap dat we anders in een lekker hotelbed hadden geslapen 🙁

De volgende ochtend kwamen we rond half acht aan in Puerto Madryn. Een half uur te laat, op zich nog prima, ware het niet dat we om 8 uur in de duikschool hadden afgesproken om te gaan duiken met zeeleeuwen. Ik had gelukkig nog wel de duikschool laten weten dat we mogelijk iets later zouden komen, en dat klopte. Gelukkig hebben ze op ons gewacht. We trokken snel-snel de duikspullen aan en lieten onze bagage in de duikschool achter.

Na een kort boottripje kwamen we in de baai waar de zeeleeuwen verblijven. Met hoog tij slapen de mama’s en papa’s op het strand en de kleintjes spelen lekker in het water. Vrijwel direct nadat we in het water lagen, kwamen ze al nieuwsgierig om ons heen zwemmen. Geweldig om te zien!!!! Een stuk of tien zeeleeuwen kwamen ons tegemoet en stoten tegen ons aan, beten in onze vinnen en uiteindelijk zelfs in armen en benen en handen. Niet hard, maar net zoals een puppy speels kan bijten! Ze voelen met hun mond, voelsprieten en tanden wie of wat jij bent. Erg aandoenlijk!!!

httpv://youtu.be/7agGuPWDZuo

httpv://youtu.be/qYVXNva0ssk

httpv://youtu.be/p7eC9rsJxkY

Na zo’n duik kan alles eigenlijk nog tegenvallen. En dat deed het ook. We hadden afgesproken nog een funduikje te maken na de zeeleeuwenduik. We gingen naar een wrak en dat kan bijzonder interessant zijn. We daalden af langs de boeilijn, de divemaster samen met een lokale Argentijn en wij twee erachter aan. Van de lokale Argentijn verwacht je toch wel wat, maar helaas trok die zijn luchtfles compleet leeg en maakten we na 16 minuten weer een opstijging!!!! Belachelijk snel dus. Na 23 minuten (ipv 50 minuten) zaten we weer op de boot. Een grote desillusie rijker. Als goedmakertje kregen we gratis de foto’s en filmpjes op DVD die de divemaster tijdens de duik had gemaakt. Hm.

Over het hotel melden we maar niet teveel. Vergane glorie en chagrijnig personeel. We kregen eerst nog de wind van voren omdat we 1 nacht niet kwamen opdagen (mijn mail niet aangekomen blijkbaar). Daarna bleek onze kamerdeur niet op slot te kunnen en de ‘spa’ bleek een verouderd bubbelbad te zijn dat met regenwater halfgevuld stond weg te rotten. Jammer!

Naast de zeeleeuwen kwamen we ook voor de walvissen (Zuidkapers) naar PM. Een auto was zo gehuurd om naar het schiereiland te rijden, 80 km ten Noorden van PM. In Puerto Pyramides stapten we aan boord van een grote rhib die ons in een 20 minuten naar een baaitje voer waar de walvissen verbleven. Onderweg kwamen we nog een dode walvis tegen, een jong dier dat niet genoeg eten via de moeder heeft kunnen drinken. Een eindje verder zagen we de walvissen al aan de oppervlakte. Het gespuit uit het ademgat en de staarten die in de lucht zwiepen zijn ontroerend! De walvissen komen heel dichtbij en de boot houdt goed stil zodat ze in de buurt blijven. Vier moeders met jong zien we voorbij komen. Waanzinnig!!!

Na de walvissentocht rijden we met de huurauto verder het schiereiland over. We rijden langs de kust waar vele zeeleeuwen en zee-olifanten huizen! De meesten liggen op apegapen en bewegen nauwelijks. Maar we zien ze wel goed liggen!

Op de terugweg naar Puerto Madryn kwamen we ook nog heel veel guanaco’s tegen. Dat zijn een soort lama’s die overal in Argentinië voorkomen.

Terug naar Buenos Aires
Het einde van onze reis is in zicht. We sluiten af met een paar dagen in/rondom Buenos Aires. We zaten in hetzelfde hotel als de eerste nachten. Eigenlijk een schattige Bed&Breakfast in de wijk Palermo. De eerste ochtend gaan we eerst naar het kantoor van Aerolineas om de refund op te halen voor twee gemiste vluchten. We kregen zonder al te veel moeite de waarde van de tickets terug in pesos. Prima dachten we. Later meer daarover…

De stad zelf is warm, broeierig, lawaaiig en vol. Na bijna drie weken natuur valt zo’n stad voor ons nogal tegen. Natuurlijk zijn we naar het Plaza de Mayo gegaan met het roze huis. Daar heeft Evita Perron haar balkonscene gehouden. En het plein waar elke donderdag de Madres nog demonstreren.

Daarna door naar La Boca, de wijk waar voetballer Maradona is opgegroeid en waar mooie gekleurde huisjes staan. Helaas is dit een enorme tourist-trap geworden en waren we na 15 minuten snel uitgekeken.

’s Avonds bezochten we een tango show bij Complejo Tango. Voorafgaand kregen we nog tangoles, maar omdat die zo overvol was en maar 1 docent had, was dat niet echt heel leuk. De show met bijbehorend dinner was wel prima. Met goede live muziek was het een vermakelijke avond.

De stad waren we zogezegd snel beu, dus we boekten een Dia del Campo, oftewel: een dagje platteland. Op een uurtje rijden van de stad verbleven een dag op een super relaxte boerderij. Eerst een paardrijtochtje, dan lunch (opnieuw asado) en tot slot relaxen bij het zwembad. Een heerlijk slot van onze reis was het!

Op de ochtend van vertrek hoefden we niet heel vroeg op, tassen rustig inpakken en met de taxi naar de luchthaven. De tassen waren snel ingecheckt, dus nog wat drinken en geld wisselen. We hadden nog heel wat pesos op zak, omdat we de refund hadden gekregen van Aerolineas. Er zijn drie wisselkantoren op de luchthaven, je zou dus denken dat dat wel goed moet komen. Helaas helaas…. wegens nieuwe Argentijnse wetgeving moet je perse een (pin)bonnetje of ander aankoopbewijs overleggen willen ze euro’s of dollars wisselen. En die hadden we niet bewaard omdat we dat niet wisten. Dus wat we ook probeerden, ze wilden onze pesos niet hebben! Vet balen dus! En met een dik gevulde portemonee terug naar NL. Gelukkig zijn we die pesos relatief snel kwijtgeraakt aan iemand die nog naar Argentinië op vakantie ging. Tipje dus!

Pluspunten Argentinië
Jazeker komen wij nog eens terug in Argentinië. Met een goed gevulde handbagage tas dan 😉 We willen graag nog het Noorden van het land bezoeken. Salta, Mendoza, Iguazu en Cordoba staan nog op de wishlist. Naast dat de Argentijnen ontzettend vriendelijk en behulpzaam zijn, het vlees en de wijn geweldig zijn en er zoveel mooie natuur te zien is, is het ook makkelijk reizen daar. Het is echt op toeristen gericht, overal gratis wifi (daar kunnen we hier nog wat van leren) en ze zijn erg modern: iedere Argentijn zit op Facebook en/of twitter. Overal smartphones en op elke laptop staat het Facebook scherm open 😉 Het is er ook overal schoon en ze zijn zich erg bewust van de schade die al die toeristen aan de natuur kunnen berokkenen. Je krijgt overal tasjes mee om je eigen vuilnis in te doen en buiten de parken weg te gooien.

Minpunten
Tuurlijk zijn er ook minpunten. Los van de bagage-ellende dat vooral de schuld van KLM is, is er bij ons nu weinig meer in de lokale luchtvaartmaatschappijen. Het kan ook lastig zijn dat niet iedereen Engels spreekt, hoewel in de meeste hotels en restaurants gelukkig wel.

Zelf reizen
Je kunt prima zelf Argentinië bereizen. Omdat we ‘slechts’ drie weken de tijd hadden, hebben we vooraf alle vluchten geboekt. Met dat reisschema hebben we via Pure Latin America de hotels geboekt. Dat is een kleinschalig reisbureau met erg vriendelijke en behulpzame reisagenten. Ze hebben ons goed geadviseerd over hotels en excursies en in Argentinië enorm geholpen bij onze bagage perikelen. Gàbor en Gwendelyne, bedankt!