365 dagen, 52 weken, 12 maanden, 1 jaar …
Wat gebeurt er ongelofelijk veel in een jaar tijd. Een clichรฉ dat ook weer zo waar is! In het jaar dat papa er niet meer is, zijn er vele momenten geweest die ik met hem had willen delen. Grote en kleine momenten: natuurlijk de geboorte van zijn kleindochter Nouk, maar ook zoiets simpels als belangstelling voor mijn werk, de opleiding die ik bijna heb afgerond of zijn bezigheden met buurtbus, de atletiekclub of zijn klussen aan computer, auto of caravan.
Gewoon even kunnen bellen om dag te zeggen.
Het blijft nog steeds wennen dat dat nooit meer kan.
Bedankt voor alle liefde, steun, armen om schouders, knuffels en de vele berichtjes die we ontvangen hebben en nog steeds krijgen. Dat voelt echt goed!
