Sawadee Kha!

Als de herfst zo’n beetje overgaat in de winter, is er niets lekkerder dan nog wat zonne-energie opdoen in de tropen om de winter door te komen. Daarom pakten we onze tassen en vertrokken we half november voor 2 weken naar Thailand. Dat kon niet langer helaas, wegens gebrek aan vakantiedagen van mijn kant.

We waren nog niet eerder in Thailand geweest maar wel goede verhalen over gehoord. Omdat we ‘maar’ 2 weken de tijd hadden, graag wilden duiken én ook nog wat wilden relaxen, kozen we voor een paar dagen Bangkok en daarna snel door naar het Zuiden (lees verder na de fotogalerij).

Gedoe
Na een korte maar gezellige Meet & Greet met J en F op Schiphol vlogen we met KLM einde van de middag rechtstreeks naar Bangkok. Natuurlijk eerst flink veel gedoe bij de balie (as always) over de zware duiktassen. Wat erg jammer was omdat ik vooraf nog speciaal geïnformeerd had over gewichten en hoeveelheid tassen en ik er van overtuigd was dat we het precies volgens de mij vertelde richtlijnen deden.  De KLM mevrouw achter de balie leek wel een robot, zo ongelofelijk kil, bot en zonder enig inlevingsvermogen handelde ze haar standaard riedeltje af. Ook na een ‘gesprekje’ met haar supervisor was er geen andere oplossing dat we bagage ompakte in een klein rugzakje en dat ook incheckte. Of €100 per persoon extra betaalde. Ja duhhhh….

Ik blijf dat zo bizar vinden dat elke luchtvaartmaatschappij andere bagageregels heeft voor wat betreft vervoer van duikspullen en dat vooral het inchecken in Nederland altijd problemen geeft. Zodra je over de grens bent, doet niemand moeilijk meer. En we kunnen het weten, we hebben inmiddels heel wat (reis)ervaring hiermee. Ik boek en betaal vooraf altijd al voor extra gewicht, maar bij de ene maatschappij mag je max 25 kg in een tas hebben, bij de andere 21 kg bij de derde moet je vooral niet zeggen dat het duikspullen zijn omdat je dan een bizarre toeslag krijgt (terwijl fietsers, golfers of surfers dit niet krijgen!). En in het buitenland vragen ze in het ergste geval vaak alleen of je zelf even de zware tas op de band legt dan wel bij ´odd size´ inlevert. No problem!

Demonstraties
Aangekomen in Bangkok merkten we al dat er veel politie op de been was. We bereikten ons hotelletje (erg mooi kleinschalig B&B in Thaise bouwstijl) en waren toen nog blij dat het zo dicht in het centrum lag. ’s Avonds piepten we wel anders, aangezien er volop gedemonstreerd werd en de harde kern van de demonstranten ongeveer 500 meter van ons hotel aan het zingen, fluiten en demonstreren waren. Dag en nacht door!!! Oordoppen galore!!! Dat bleef helaas de 3 dagen dat we in Bangkok waren zo, dus we hebben niet echt genoten van de rustige tuin bij het hotelletje.

Toeristen dingen
In Bangkok hebben we de standaard toeristen dingen gedaan. Eerst naar de liggende Boeddha, daarna door naar de gouden Boeddha en nog een liggende Boeddha in een complex wat niet in de boekjes staat. Ook door Chinatown gewandeld, de Golden Mountain opgewandeld, nog meer tempels bekeken en op Khao San Road wat rondgebanjerd en gegeten. Wat een kermis. Op de tweede avond hebben we mijn collega Saskia nog ontmoet op Khao San Road. Die was met haar gezin ook 2 weken in Thailand. Hoe raar om in het verre BKK bekenden te zien! Samen lekker gegeten en een gezellige avond gehad.

We zijn de volgende dag met een dagexcursie naar Ayutthaya gegaan, mooie oude tempels bekijken en het zomerverblijf van de koning. Was de moeite waard maar ik geloof dat ik nu voor de rest van mijn leven echt genoeg tempels heb gezien 🙂

Khao Lak
We waren na drie dagen BKK erg blij om naar het Zuiden te kunnen gaan. Wat een benauwde, volle en vieze stad is Bangkok. Met AirAsia vlogen we (zonder gedoe over bagage!) naar Phuket en van daaruit een taxi naar Khao Lak. We werden eerst nog bij het verkeerde hotel afgezet maar ons Diamond Beach Resort hotel was gelukkig maar 100 meter verder. Door ‘shemales’ werden we hartelijk ontvangen en de kamer zag er gedateerd uit maar was verder prima. Toch zijn we later die middag nog even teruggewandeld naar het Briza Hotel omdat dat er veel mooier uitzag. Over een paar dagen zouden we nog een nacht doorbrengen in het Diamond Resort hotel, maar Briza was vele malen mooier. Via Booking.com bleek ook nog eens dat het goedkoper was dan waar we nu zaten, dus boekten we het om. Goede keus bleek later.

Op naar de Similan Eilanden
Na een nacht zonder oordoppen is het heerlijk wakker worden en met uitzicht op de Andaman zee perfect ontbijten. We werden daarna opgehaald door de duikschool om drie nachten op een live-aboard mee te gaan. Met een speedboot vertrokken we vanuit Khao Lak naar de live-aboard die al bij de Similan Eilanden lag aangemeerd. Het is met een speedboot een uur varen naar dit Mariene park. De eilanden vol met boulders zijn boven water al erg mooi, dat belooft wat voor onder water.

Live Aboard
De live-aboard boot is niet te vergelijken met die uit Egypte. Dit is een kleine (lees: smalle) boot met kleine hutjes (stapelbed, gedeelde badkamer) en weinig zitruimte. Er komen ook veel dagduikers aan boord en het was dan ook erg krap toen we aankwamen. Er waren al zo’n 12 duikers aanwezig op de boot maar die zouden die middag weer vertrekken. Het was erg vol en dan is het A-relaxt als je tussen alle anderen je tas moet uitpakken en je eigen duikspullen bij elkaar moet zien te houden. Nou ja, het vooruitzicht dat we die middag alleen met  nog een gast zouden overblijven was wel fijn.

De duikjes bij de Similan waren erg mooi. De gladde rotsachtige eilanden lopen onder water ook zo door wat een mooi gezicht is. Het is er onderwater begroeid met koralen en er zwemmen veel prachtige tropische vissen. Ook hebben we veel mooie doorkijkjes en swim-troughs gezien. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we inmiddels enorm verwende duikers zijn en na de 13 duiken op de live-aboard hadden we het gebied ook echt wel gezien. Het was veel van hetzelfde en we kennen inmiddels heel wat mooie duikstekken.

Privé live-aboard
De eerste nacht verbleven we met slechts 3 gasten en 5 man personeel op de boot, de dag erna vertrok ook de Amerikaanse dame. En er kwam niemand meer bij. Dus Rob en ik hadden een privé live-aboard! Twee matrozen, een kapitein, een kokkin en de duikgids. Dat was het! Erg luxe en heel relaxt. Het enige waar we over konden klagen was het weer. Ondanks dat het regenseizoen voorbij zou moeten zijn, hebben we elke dag wel regen gehad en weinig zon. Dat is best jammer, zeker voor de onderwater foto’s. Maar de temperatuur was wel lekker. Het zeewater was tussen de 28-30 graden en 32 graden boven water, dat is prima te hebben 🙂

Vlak voor de allerlaatste duik betrok de lucht opnieuw. De kapitein meldde bezorgd dat de aangekondigde storm nu echt dichterbij kwam en bood ons de keuze: toch de laatste duik maken en dus blijven met het risico om door de storm komende dagen niet aan land te kunnen gaan of acuut vertrekken. Dat was makkelijk, aangezien we echt geen zin hadden om met storm op een boot op zee te verblijven, zijn we meteen gaan inpakken. De speedboot zou er met een half uurtje zijn. Dat bleek een ‘Thais’ half uurtje want we moesten alsnog een uur wachten. We werden op een overvolle speedboot vol met Russen en Chinezen geladen inclusief onze bagage en vertrokken  voor een bumpy ride terug naar het vasteland. Veel hoge golven maakten dat we soms loskwamen van de zittingen. Was best leuk eigenlijk 🙂

Terug in Khao Lak hebben we eerst een busticket naar Koh Lanta gekocht, daarna werden we naar ons hotel gebracht. Het Briza Beach hotel deze keer. Erg blij dat we gewisseld hebben. Personeel erg vriendelijk, prachtige modern ingerichte kamer met uitzicht op een mega zwembad. Uiteraard nog even gezwommen (ondanks de regen) en ’s avonds lekker pizza gegeten 😉

Op naar Koh Lanta
De dag erna werden we door de minibus opgehaald bij het hotel (handig!) en vertrokken we met andere toeristen en 1 Thaise familie richting Koh Lanta. De tocht naar Krabi verliep voorspoedig, uurtje of 2 later waren we er. In Krabi bleek dat we van minibus moesten wisselen. Geen probleem ware het niet dat er van de 11 stoelen maar 9 overblijven doordat iedereen bagage heeft en een minibus geen bagageruimte heeft. Blij dat Rob en ik voorin naast de chauffeur zaten, ieder op een eigen stoel. De mensen achter ons zaten soms met 3-en op een 2 persoonsbankje. Slechte service!

Na 2 ferries (eigenlijk meer pontjes) in de regen einde van de middag op Koh Lanta aangekomen. De minibus moet iedereen bij zijn/haar hotel afzetten en na een klein incidentje met wat Brazilianen werden we probleemloos bij ons 5***** Rawi Warin resort & Spa afgezet. Wat een geweldig mooi resort. Tegen een heuvel aangebouwd (golfkarretjes als shuttleservice!), mooie tuin, heerlijk zwembad en eigen strand. En super ruime kamer met prachtige kamer natuurlijk. Hier begon de echte relaxtijd. En de zon kwam gelukkig ook weer tevoorschijn.

Mijn zus Irene was ook op Koh Lanta met haar gezin (afgekort BIN = Bas, Irene, Nouk) en we hebben uiteraard met hen afgesproken. De eerste avond ontmoeten we elkaar in een restaurantje halverwege hun en ons resort. Wat raar én fijn om elkaar zowat aan de andere kant van de wereld te zien en samen tijd door te brengen. Nouk moest even wennen aan ons maar ze was gelukkig snel weer zichzelf 🙂

De dagen erna stonden in het teken van scooterrijden over het eiland, een dagje duiken (konden het niet laten) en verder chillen met BIN op het strand en bij het zwembad met een Singhaatje (of meer) en een lekkere cocktail. Ook hebben Rob en ik (!) nog een kookcursus gedaan. De dagen vlogen voorbij en voor we het wisten moesten we de tassen weer inpakken om terug richting Bangkok te gaan.

Bangkok again
Deze keer hadden we wel hetzelfde hotel als BIN, een prachtig hotel aan de rivier. Mooie moderne kamers en vlakbij Khao San Road, zónder het lawaai van de demonstraties. Een neef en een vriend van Bas en Irene reizen voor langere tijd door Azië en waren de avond ervoor in Bangkok gearriveerd. Die laatste avond zijn we met z’n allen naar de Patong Nightmarket gegaan. Met 2 tuktuks die uiteraard niet achter elkaar aan blijven rijden. Met als gevolg dat de ene helft bij ingang Noord en de ander helft van het gezelschap aan ingang Zuid werd gedropt 🙂
Ach, we troffen elkaar snel weer, hebben gezellig (maar veel te duur) samen gegeten en daarna nog een korte wandeling over de markt gemaakt. De nep-Rolexen en Louis Vuittonnetjes vliegen je om de oren, net als de uitnodigingen voor de PingPong shows (check google / youtube maar even, adult only).

Na een fijne avond terug in het hotel voor de laatste keer de tas pakken. De ochtend erna samen met BIN ontbeten en samen in de taxi naar de luchthaven. We vlogen met dezelfde KLM vlucht terug naar AMS. Deze keer geen nachtvlucht dus de 12 uur uitzitten met wat filmpjes kijken (heb eindelijk Penoza serie 1 + 2 gezien, topserie!) en met Nouk wat rondwandelen.

Na een lange maar probleemloze vlucht op Schiphol afscheid genomen van Irene, Bas en Nouk (en van A&G alias O&O die BIN kwamen ophalen). Terug de kou en regen in, op naar huis. Thuis aangekomen meteen vakantiespullen opruimen (uit het zicht leggen), aangezien de dag erna opnieuw kijkers voor ons huis kwamen kijken.

Pas na een dag of 5 waren we van de jetlag af en sliepen we beiden weer in een Nederlands ritme. We kunnen terugkijken op twee heerlijke weken! We komen zeker nog eens terug in Thailand, dan om meer van de natuur in het Noorden te zien. Maar misschien combineren we het wel met Vietnam tegen die tijd.