Het Anne Frankhuis moet je tenminste 1x in je leven bezocht hebben, vind ik. Zeker of misschien juist wel in deze tijd. Wanneer overtuiging, geloof en religie bron van meningsverschillen en oorlogen zijn. Stilstaan bij wat mensen elkaar aan kunnen doen.
Omdat Rob het verhaal uiteraard wel kent, maar het huis nog niet eerder bezocht, planden we een weekendje Amsterdam. Dat dat nu nét gelijktijdig met de GayPride moest samenvallen, hadden we van te voren niet bedacht. Wat een drukte in de toch al zo overvolle stad. Gelukkig was de zone rondom de Prinsengracht prima te vermijden.
We sliepen via AirBnB bij Marta thuis in Amsterdam Noord. Ver van het centrum maar daardoor wel lekker rustig. Bijkomend voordeel: je betaalt geen vermogen aan parkeerkosten want: gratis parkeren voor de deur. Marta heeft ons haar fietsen gehuurd en met een klein half uurtje (als je de NDSM pont haalt) ben je in de stad. En wat vonden we het leuk om per fiets door de stad te rijden. Uiteraard ben je overal zo, maar het is ook nog eens superleuk om als een local over te komen (er staat immers niet groot ‘rent-a-bike’ op de fiets). Alleen het feit dat ik niet goed over de tramrails durfde te rijden, verraadde mijn provinciaalse afkomst 😉
Na een heerlijke lunch bij Vondelpark 3 bezochten we eerst het Rijksmuseum. Uiteraard om de nachtwacht nog eens te zien, maar ook om het geweldige gebouw te bewonderen. Daarna nog wat shoppen uiteraard en bij wijnbar Vyne het weekend inluiden. Bij Mashua hebben we heerlijk gegeten. Op het terras aan de Prinsengracht. Die toen al behoorlijk druk was met boten groot en klein. Die waren vast op zoek naar een plek om aan te leggen voor de canal parade op zaterdag.
Zaterdag hebben we veel gelopen (fietsen moesten we weer inleveren), bij Bar Moustache geluncht (van BN-er Tim Immers die ook in de zaak was) en opnieuw geshopt. Toen we in de buurt van de Dam liepen, zagen we dat het Koninklijk Paleis geopend is. Dat is een bijzonder gebouw dat niet vaak open is, dus naar binnen! Wat een verrassing was dat. Prachtige zalen en kamers met (voor mij) als kers op de taart het bezoek aan de Vroedschapskamer. Daar tekende Beatrix haar abdicatie. Bijzondere sfeer en ik dacht meteen weer aan dat TV beeld (vanaf minuut 4) en de menigte op de Dam die in luid gejuich (‘Bea bedankt’) en applaus uitbarstte.
Na het bezoek tijd voor een terrasje, dikke wolken dreven de stad al binnen en toen we goed en wel bij de Irisch Pub zaten, barstte een enorme hoosbui los. Dat was voor veel bezoekers aan de canal parade het sein om weer naar trein of tram te gaan. We zagen een enorme roze menigte voorbij lopen. Precies toen het weer droog was, liepen we richting het Anne Frankhuis. Gelukkig hadden we vooraf online tickets gekocht, we mochten zo via de zijdeur naar binnen. Erg fijn want er stond een enorm lange rij wachtenden. Na een inleidend praatje liepen we alsnog in een lange sliert bezoekers door het huis, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend. Omdat de ruimtes in het huis verduisterd zijn, krijg je ook een beetje het gevoel dat de families Frank en Van Pels en de heer Pfeffer gehad moeten hebben. Donker, drukkend, muffig, geheim, stil… Door die sfeer en door het op je laten inwerken van de foto’s en verhalen werden wij ook stiller en stiller.
